Τους αλλοτινούς καιρούς, οι άνθρωποι βίωναν την Αποκριά σαν μια γιορτή που κατάγεται από τα πανάρχαια διονυσιακά δρώμενα και σχετίζεται με τη γονιμότητα της γης. Με χίλιες δυο μεταμφιέσεις, χορούς, πανηγύρια, άσεμνα τραγούδια, άφθονο κρασί και φαγοπότι. Η ερμηνεία του εθιμοτυπικού αυτών των παράφορων εκδηλώσεων θέλει να καλούν τη γη να «γονιμοποιηθεί», να καρπίσει για να μας δώσει τα αγαθά της. Μιλάμε για ένα όργιο χορού και ξεφαντώματος που τελείωνε με την καθαρτήρια Καθαρά Δευτέρα.
 
Μια από τις περιοχές όπου η Αποκριά συνεχίζει να γιορτάζεται με λαμπρότητα και πίστη στην παράδοση είναι η Νάουσα, η σημαντικότερη ζώνη παραγωγής ερυθρών κρασιών στη Μακεδονία. Το έθιμο κρατά από πολύ παλιά, από την εποχή της Τουρκοκρατίας και πρωταγωνιστές του είναι οι Γιανίτσαροι και οι Μπούλες. Τότε οι χορευτές, ανύπαντρα παλικάρια, μάζευαν τα λεφτά που τους έδιναν, ακόμη και οι Τούρκοι προύχοντες, αγνοώντας βεβαίως αυτοί οι τελευταίοι πως τελικοί αποδέκτες ήταν οι αγωνιστές της ελευθερίας.
 
Σήμερα, η αναβίωση του εθίμου φέρνει, τις Κυριακές της Αποκριάς και τη Καθαρά Δευτέρα, δεκάδες μεταμφιεσμένους νέους στους δρόμους και τις πλατείες της Νάουσας. Οι Γιανίτσαροι φορούν φουστανέλα, τσαρούχια, τα περίτεχνα πισλιά και τα κιουστέκια που... αστράφτουν και βροντούν σε κάθε κίνηση του χορού τους. Ενώ οι Μπούλες είναι οι νύφες, άνδρες με γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά. Κι όλοι τους φορούν τον «πρόσωπο», μια εντυπωσιακά όμορφη και περίτεχνη μάσκα.
 
Χοροί λοιπόν στη Νάουσα, τραγούδια και φυσικά βαθύχρωμο, πλούσιο σε σώμα και αρώματα, κρασί από Ξινόμαυρο. ■