Δύσκολη η περασμένη εβδομάδα! Μια υποβόσκουσα θλίψη, μια καλπάζουσα μελαγχολία ενεδρεύουν στο πίσω μέρος και των πλέον αισιόδοξων μυαλών. Σας προτείνω αντίδοτο δραστικό και δοκιμασμένο: τις παρεΐστικες συνευρέσεις με κουβέντες, με ελαφρά γεύματα (για να μην κινδυνεύσει η ατμόσφαιρα από την... ύπουλη ραστώνη της χώνεψης) και ενδιαφέροντα κρασιά. Σ’ ένα τέτοιο δείπνο ήμουν καλεσμένη τις προάλλες και μετά από το κλασικό πλέον δίλημμα «να πάω ή να κοιμηθώ νωρίς» αποφάσισα, ευτυχώς, να ενδώσω στις φιλικές απαιτήσεις. Δεν θα σας κουράσω με τις λεπτομέρειες της βραδιάς, θα φλυαρήσω όμως για τα κρασιά που απολαύσαμε.

Ξεκινήσαμε με την καταπληκτική Rosé Brut της Deutz. Με γοητευτικό ανοικτό χρώμα και ακατάσχετη ροή από κορδόνια φυσαλίδων ήταν χάρμα οφθαλμών. Η εκφραστική της μύτη ευωδίαζε κεράσια και βατόμουρα. Και η σατινένια γεύση ενίσχυσε την αιθέρια ιδιοσυγκρασία αυτής της N.V. σαμπάνιας που παράγεται αποκλειστικά από Pinot Noir, παρακαλώ!

Το δεύτερο κρασί μας ταξίδεψε στα δάση του Παλατινάτου. Το Forst Riesling 2009, Georg Mosbacher είναι ζωηρό και συνεπέστατα αυστηρό. Εύγευστο, ορυκτώδες και νευρώδες, με το γνωστό σαγηνευτικό στυλ και τη λεπιδωτή οξύτητα του αγαπημένου σταφυλιού, είναι υπέροχα γήινο με αρώματα εσπεριδοειδών και φυτικές νότες.

Η συζήτηση και η βραδιά απογειώθηκε με την Κάβα Μπουτάρη του 2000.  Κομψό και πολύπλοκο, το κρασί είναι μια σταθερή απόλαυση εδώ και πολλά χρόνια και αναδεικνύει την τέχνη του οινοποιού στο πάντρεμα των: Ξινόμαυρο (40%), Merlot (30%), Cabernet Sauvignon (15%) και Syrah (15%). Το βαθύ καστανό του χρώμα σαγήνεψε τη ματιά μας. Η μύτη από μαρμελάδα βύσσινο και διαδοχικά κύματα γλυκιάς βανίλιας απάλυνε τις νευρώσεις μας. Και το πλούσιο σώμα, η σφιχτή του δομή ζέσταναν το είναι μας!