Ένα «σωστό» ποτήρι κρασιού είναι κρυστάλλινο, διάφανο, άχρωμο και χωρίς σχέδια. Έχει κάλυκα σε σχήμα αυγού και λεπτό μίσχο. Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά. Έχετε όμως αντιληφθεί πως το ίδιο κρασί εμφανίζεται εντελώς διαφορετικό όταν σερβίρεται σε ανόμοια ποτήρια; Αυτό το… παράλογο εξηγείται με το σχήμα του ποτηριού.
Ας δούμε πως!
Όταν σερβίρουμε ένα κρασί στο ποτήρι, αυτό εξατμίζεται και τα αρώματά του πλημμυρίζουν το χώρο που τους προσφέρεται, σε διαφορετικά στρώματα. Τα πιο ελαφριά αρώματα, που θυμίζουν λουλούδια και φρούτα, συγκεντρώνονται κοντά στα χείλη του ποτηριού. Τα μέσα αρώματα με φυτικές νότες μένουν στο κέντρο ενώ τα βαριά του ξύλου κατευθύνονται στη βάση. Η περιστροφή του ποτηριού αυξάνει την εξάτμιση άρα και την ένταση των αρωμάτων. Δεν επιτρέπει ωστόσο την ανάμειξη των διαφορετικών στρωμάτων. Για αυτό το λόγο. το ίδιο κρασί σε ένα ποτήρι μπορεί να εμφανίζει φρουτώδη χαρακτήρα, σ' ένα άλλο, φυτικό.
Επίσης, το σχήμα του ποτηριού καθορίζει τη θέση του κεφαλιού μας, όταν πίνουμε. Τα ποτήρια με φαρδύ άνοιγμα μας αναγκάζουν να σκύβουμε το κεφάλι για να μην λερωθούμε. Αντίθετα μ' εκείνα που έχουν στενό άνοιγμα, όπου το γέρνουμε προς τα πίσω. Αυτό όμως σημαίνει ότι το κρασί παραλαμβάνεται σε διαφορετικά σημεία της γλώσσας, με αντίστοιχο ερεθισμό της ζώνης του γλυκού-αλμυρού, όξινου ή στυφού αντίστοιχα.
Συνεπώς, οι ειδικοί σχεδιάζουν το βέλτιστο ανά περίπτωση, σχήμα ποτηριού στηριζόμενοι στην ποικιλία της οιναμπέλου, η οποία καθορίζει το αρωματικό και γευστικό προφίλ του κρασιού.
