Μικρός οδηγός πηλιορείτικης απόλαυσης
του Κωστή Ζαφειράκη

δημοσιεύτηκε στο Wine Plus magazine

Η καλύτερη διαφήμιση του Πηλίου, είναι ο ανεξερεύνητός του πλούτος -και οι ντόπιοι ακόμα δεν τολμούν να παραδεχτούν πως γνωρίζουν καλά το μαγικό βουνό που αλλάζει δραματικά από εποχή σε εποχή και μας χωράει άπαντες, κοσμικούς κι απόκοσμους. Και Αύγουστο και Μάιο και Δεκέμβριο, το τοπίο αστράφτει από ομορφιά κι ενέργεια. Έτσι εξηγείται και η επιλογή του Δία να φέρνει εδώ την πολυμελή οικογένειά του για διακοπές. Τα καλοκαίρια, οι Θεοί του Ολύμπου μετακόμιζαν εδώ, στη γη των Κενταύρων. Πέρα από τη γεωφυσική του κυριαρχία το Πήλιο διαθέτει πολλά ακόμα αξεπέραστα ατού: ιστορικά μοναστήρια και πολύτιμα εκκλησιαστικά κειμήλια, αρχαιολογικούς θησαυρούς και παλιά αρχοντικά, χωματόδρομο, άσφαλτο και στροφές 200 περίπου χιλιομέτρων.

Ζαγορά σημαίνει «πίσω από το βουνό»: σλάβικη λέξη
Πάνω από 30 εκκλησίες κι όλες τρίκλιτες βασιλικές. Η Αγία Κυριακή βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Οι ντόπιοι μπορούν να μιλάνε ώρες ολόκληρες για τον πολιτισμό της Ζαγοράς, τη Βιβλιοθήκη της, τα γλυκά του κουταλιού,  τα θρυλικά μήλα Zagorin, τις αρχαίες βρύσες της, τον Σεφέρη και τον Δροσίνη που πέρασαν κάποτε από δω κι έφυγαν μαγεμένοι.

Τσίπουρο ή καφές στην πλατεία της Μακρινίτσας
Η απόλυτη ταξιδιωτική οδηγία. Βγάζεις το πόδι σου από το κάγκελο και το βρέχεις στον Παγασητικό. Στον δρόμο από την Πορταριά στη Μακρινίτσα οι ακραίοι οικολόγοι λιώνουν από συγκίνηση -από τη μια η θάλασσα κι από την άλλη το δάσος, παθαίνεις υπεροξυγόνωση.

Στον δρόμο για το Φλαμούρι απολαμβάνεις φύση και θέαμα
Οξιές, καστανιές και οργιώδης βλάστηση. Ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια του Πηλίου βρίσκεται εδώ, στο Φλαμούρι. Εφαρμόζει τον αγιορείτικο κανόνα, δεν επιτρέπεται δηλαδή η είσοδος στις γυναίκες. Χτίστηκε από τον Όσιο Συμεών από το 1592 ως το 1602.

Θεόφιλος Χατζημιχαήλ
Ο λαϊκός ζωγράφος άφησε το στίγμα του στα χωριά του Πηλίου, φτιάχνοντας αριστουργήματα, για ένα πιάτο φαΐ, κυριολεκτικά. Στην Ανακασιά, με το που θα φτάσετε στην κεντρική πλατεία η πινακίδα σας οδηγεί, «Οικία Κοντού, Μουσείο Θεόφιλου». Στη Μακρινίτσα, στο καφέ ουζερί «Ο Θεόφιλος», η τοιχογραφία με θέμα τον θάνατο του Κατσαντώνη είναι έργο του λαϊκού ζωγράφου (αν το μαγαζί είναι κλειστό, ρίχτε μια κλεφτή ματιά από το τζάμι).

Περιπατητική σχολή
Υπάρχουν δεκάδες χαραγμένα μονοπάτια που ενώνουν τα χωριά μεταξύ τους ή καταλήγουν στις παραλίες. Απαραίτητο εργαλείο, ο «Οδηγός του Πηλίου για περιπατητές» του Νίκου Χαράτση, ο οποίος έχει καταγράψει πάνω από 100. Για να φτάσει κάποιος από το Πουρί στον Οβριό θέλει γύρω στις 3 ώρες. Από τη Τσαγκαράδα ως τον Άι Γιάννη μέσω Νταμούχαρης, 4 ώρες και κάτι. Από τις Μηλιές στα Καλά Νερά, ούτε 2 ώρες. «Μόνο περπατώντας γίνεσαι ένα με το τοπίο» λένε οι Πηλιορείτες.

Αιγαίο v/s Παγασητικός: μονομαχία στο απέραντο γαλάζιο
Ακατέργαστη ομορφιά στο Πουρί, χωριό ανέγγιχτο από το έγκλημα του τουρισμού. Περπατώντας στις στέγες των σπιτιών (μέχρι να σε πάρουν χαμπάρι οι κάτοικοι) αναπνέεις την πιο καθαρή εικόνα του κόσμου, το Αιγαίο. Κάτω από το Πουρί, μετά τον άγριο χωματόδρομο, βρίσκεται ο Οβριός, μια άκρως χίπικη παραλία, άγνωστος θησαυρός ακόμα, με παράξενα βότσαλα.
Ελεύθερο και παράνομο (εννοείται) κάμπινγκ στην Παρίσαινα. Για να φτάσεις εδώ θέλει γερά πόδια. Θα σας λύσουν το μυστήριο οι ντόπιοι στο Χορευτό. 
Στο ησυχαστήριο του Μπάνικα η πρόσβαση είναι μικρός άθλος, αλλά η αποζημίωση, μια μικρή παραλία γεμάτη βότσαλα. Φτάνεις ως εδώ, περπατώντας από το χωριό Ανήλιο.
Παπά Νερό. Μεγάλη αμμουδιά για οικογενειακές ευτυχίες, κοσμικές πόζες και μποτιλιάρισμα. Δεν υπάρχει πάρκινγκ και τα καλοκαίρια το τοπίο μεταμορφώνεται σε Βασιλίσσης Όλγας, 8 το πρωί.
Φακίστρα. Οικολογικός θρίαμβος. Με βάρκα από τη Νταμούχαρη (αν έχετε κάνει φίλο σας τον Αποστόλη, το' χετε λύσει το θέμα) ή από τη μεριά της Τσαγκαράδας -στην αρχή η άσφαλτος λάμπει, στο τελευταίο χιλιόμετρο όμως, ο χωματόδρομος αγριεύει.
Ο Μυλοπόταμος -το θέμα είναι να φτάσεις ως εδώ με τα πόδια κατεβαίνοντας το μονοπάτι που ξεκινάει από την Τσαγκαράδα. Ο Άι-Γιάννης -ίσως η πιο τουριστική παραλία του Πηλίου, πλήρως εξοπλισμένη. Στο επίνειο της Ζαγοράς, το Χορευτό, σου' ρχεται να απαγγείλεις Γιώργο Δροσίνη κι όχι άδικα, αφού εδώ έγραψε κάποτε ο ποιητής τη συλλογή «Γαλήνη». Ψιλή άμμος στο βόρειο κομμάτι της παραλίας, βότσαλα στο νότιο τμήμα, όπου υπάρχει και κάμπινγκ.
Από την Τσαγκαράδα, πηγαίνοντας νότια, φτάνεις στη Λαμπινού, μικρή παραλία για ήρεμες βουτιές σε βαθιά νερά. Για προσευχές υπάρχει και η ερειπωμένη Μονής της Παναγιάς της Λαμπηδώνας.
Μικρή και Μεγάλη Πάου, οι ωραίες του Παγασητικού -τις αναφέρουμε αν και βρίσκονται εκτός των ορίων του Πηλίου. Ελαιώνες, σμαραγδένια νερά και θεραπευτική ηρεμία. Υπάρχουν οι σχετικές πινακίδες κοντά στην Αργαλαστή. Οι νεοφώτιστοι να θυμάστε τον οικισμό «Μπέλιαν».

Τι αγοράζω:
Γλυκά του κουταλιού και μαρμελάδες: φιρίκι, πετροκέρασο, μήλο, κάστανο, καρύδι. Οι Συνεταιρισμοί Γυναικών στην Πορταριά και τη Ζαγορά φτιάχνουν έργα τέχνης. Τσίπουρο και κρασί από τον Αγροτικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό της Νέας Αγχιάλου, Η Δήμητρα. Βιολογικό γάλα από τη βιομηχανία ΕΒΟΛ. Λεμονάδα και βυσσινάδα ΕΨΑ. Νερό από τις πηγές. Γαρδένιες και καμέλιες. Βότανα. Τέλος αγοράστε οπωσδήποτε κάτι, μόνο και μόνο για την εμπειρία, από το παντοπωλείο του Φατώλια -διαθέτει από βιεννέζικα μπισκότα μέχρι αλυσοπρίονα. Τυρόψωμο από τον θρυλικό «Φούρνο του Κόρμπα» στις Μηλιές.