Τα τελευταία χρόνια η άνοιξη μπαίνει μυστικά κι αθέατα. Με ατέλειωτο κρύο, βροχές κι ένα παράξενο φως, μέχρι που φτάνει η πρώτη αυθεντική καλοκαιριάτικη ζέστη. Η Καθαρή Δευτέρα είναι κάτι σαν όριο, το μυστικό σύνορο του χειμώνα. Κι ύστερα νοιώθεις να αιωρείσαι πάνω από τα πράγματα, όλο προσδοκίες. Αν και περισσότερο είναι ιδέα παρά πραγματικότητα, την Άνοιξη ψάχνεις να τη βρεις σε επιθυμίες, αναμνήσεις και συνήθειες.
Σε εκδρομές που πραγματοποιούνται ξαφνικά, δίχως να προετοιμάζονται. Σε άυπνες νύχτες που ξοδεύονται στις σκιές που ρίχνουν τα φώτα του δρόμου στο δωμάτιο. Στην αναστάτωση που ανεβάζει χωρίς λόγο τους παλμούς. Σε μια καταραμένη διάθεση που σε κάνει να θέλεις να ερωτευτείς και πάλι. Στην αδυναμία να το κάνεις. Στην παρηγοριά που δίνει ένας μεγάλος παλιός έρωτας που λύσσαξες να ξαναβρείς. Στη ανάλυση των αιτιών που διέλυσαν παλιές φιλίες.
Στις ώρες που σε γεμίζουν νοσταλγία για όσα δεν έζησες. Στα δάκρυα γι αυτά που βρήκες, για εκείνα που έχασες. Στις βιτρίνες που πλημμυρίζουν λουλουδάτα φορέματα που δεν υπάρχει περίπτωση να φορέσεις. Στη αιφνίδια μπόρα και τη λάσπη που κάνει τα παπούτσια σου ασήκωτα.
Σε μπύρες από το περίπτερο που πνίγουν τις αιφνίδιες λύπες. Σε ξενύχτια στο πάρκο με τους παλιούς φίλους. Σε δίαιτες που πρόκειται να καταπατηθούν. Σε σχέδια για ένα μακρύ, ζεστό καλοκαίρι χωρίς προορισμό. Στο τζιν μπουφάν με τον τριμμένο γιακά που από φετιχισμό δεν παίρνεις απόφαση ν' αντικαταστήσεις.
Στις υπαίθριες πρώτες συναυλίες που περιμένεις με ανυπομονησία. Στην συναρπαστική εικόνα των νησιών, όταν πετάς με πρωινή πτήση και λιακάδα, ενώ κατεβαίνεις μέσα στο άγχος για δουλειές στην Αθήνα.
Στα παλιά βιβλία που θέλεις ξαφνικά και πάλι να κατοικήσεις. Στο πικάπ που επανασυνδέεις για να ακούσεις τα αραχνιασμένα σου βινύλια. Στις μελαγχολία που θα σε κάνει να ακυρώσεις ένα ραντεβού. Στη ξαφνική χαρά που θα σου δώσει το να αγοράσεις λουλούδια από πανέρι στο δρόμο. Στις συζητήσεις πως πλέον δεν υπάρχουν εποχές, ενώ η μυρωδιά της θα φτάνει στα ρουθούνια σου από την άσφαλτο.
Η Άνοιξη είναι μια αντιφατική εποχή με μια παράξενη ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν, τα σχέδια σου για το μέλλον. Ακόμη και αν κρυφτεί, είναι βέβαιο πως κάπου, κάπως, με κάποιο τρόπο θα τη βρεις. Δεν γίνεται αλλιώς. Την έχεις ανάγκη για να πάς παρακάτω.
Δημοσιεύτηκε στο Wine Plus magazine
