της Μαρίας Νέτσικα

To βροχερό απόγευμα της περασμένης Τρίτης ξεκίνησα για το Sani Resort. Τα βαριά σύννεφα -και η τιμή της βενζίνης- φαίνεται πως είχαν αποθαρρύνει τις μετακινήσεις κι έτσι ο δρόμος ήταν σχεδόν άδειος. Σε λιγότερο από τρία τέταρτα της ώρας άφηνα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και κατευθυνόμουν στη μαρίνα. Το rendez-vous ήταν στις 19.30 στο Sea You. Θα δοκιμάζαμε το μενού που ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης της σαντορινιάς «Σελήνης» ετοίμασε για το 7ο Sani Gourmet.

Έχω έρθει και τις προηγούμενες χρονιές στο φεστιβάλ γαστρονομίας του Sani. Από την πρώτη του διοργάνωση, το 2006, στην οποία ο εμπνευστής του, Φωκίωνας Ζησιάδης μαζί με τους Ανδρέα Ανδρεάδη και Σταύρο Ανδρεάδη μας είχαν εξηγήσει τις προσπάθειές τους για την καθιέρωση μιας διοργάνωσης που θα τιμά τη γαστρονομία. Που θα προσκαλεί αναγνωρισμένους, αλλά και νεοεμφανιζόμενους, πολλά υποσχόμενους chef. Που μέσα από τα διαφορετικά μενού, θα μας κάνει κοινωνούς των σύγχρονων γαστρονομικών τάσεων, ελληνικών και διεθνών. Και όλοι οι κατά καιρούς προσκεκλημένοι και παρευρισκόμενοι έχουμε πλέον πειστεί για τις προθέσεις και ενθουσιαστεί από το αποτέλεσμα, δοκιμάζοντας τις δημιουργίες σπουδαίων chef.

Με -δικαιολογημένα νομίζω- εξαιρετική διάθεση και όρεξη αντίκρισα το μπαρ και τις αιθέριες κάτασπρες κουρτίνες του Sea You. Το δείπνο εξελίχθηκε στον όροφο, στο ρεστοράν Sea You Up. Και η… καλή μέρα φάνηκε από την αρχή, όταν ο Γιώργος Χατζηγιαννάκης μας εξήγησε τη λογική της δομής του μενού που στηρίχτηκε αποκλειστικά στα προϊόντα του νησιού. Πρωτεργάτης της προσπάθειας αναβίωσης των τοπικών κουζινών μέσω του εστιατορίου του (για την περίπτωση που το αγνοείτε σας ενημερώσω ότι εδώ και δύο χρόνια η «Σελήνη» έχει μετακομίσει στον Πύργο) μας απέδειξε πως η κουζίνα της Σαντορίνης, που ως βραχώδες ξερονήσι έχει να επιδείξει μια φτωχή ποικιλία υλικών, στα χέρια των επινοητικών δημιουργών γίνεται ελκυστικά πλούσια.

Ξεκινήσαμε με ένα υπέροχο στην ελληνικότατη σύλληψή του ορεκτικό: μύδι μέσα στο κέλυφός του που περιείχε ζωμό από το σαχανάκι στο οποίο μαγειρεύτηκε. Δίπλα του ένας γευστικότατος επιμήκης ντοματοκεφτές βουτούσε σε βελούδινη μαγιονέζα φάβας που αρωματίστηκε με κρόκο Κοζάνης.   

Το επόμενο πιάτο έχει καταγραφεί ανεξίτηλα στο γευστικό μνημονικό μου: ένα ελαφρώς πικάντικο λουκάνικο από χταπόδι και λαρδί κάθεται πάνω σε κρέμα από πετρόψαρα και στεφανώνεται από τον αφρό τους. Όστρακα και βεντούζες χταποδιού συμπληρώνουν το ντεκόρ.
Στα ποτήρια μας σερβιρίστηκε το ατίθασο Ασύρτικο Wild Ferment της Γαία Οινοποιητικής. Το σέρβις του κρασιού γρήγορο, επεξηγηματικό, άψογο από την ομάδα της Genius in Gastronomy.

Ακολούθησε o σαντορινιός κήπος, με την άκρως artistic εμφάνιση, που συγκέντρωσε όλα τα ξηρικά -εξ' ου και νοστιμότατα, λόγω των συμπυκνωμένων χυμών- λαχανικά του νησιού: τοματάκι, μελιτζάνα, κολοκύθι, κάπαρη, φάβα, αλλά και αμπελόφυλλο από Αηδάνι για να παραπέμπει στο δεύτερο κρασί της βραδιάς. Το έξοχα φρουτώδες Αηδάνι 2011 από το Κτήμα Αργυρού.

Η γευστική διερεύνηση της Σαντορίνης συνεχίστηκε μ' ένα φινετσάτο κοκοράκι μαγειρεμένο με τρεις τρόπους δίπλα σε κρέμα  κριθαροκουλούρας και παγωτό σαντορινιάς σαλάτας -με άφθονη πιπεριά. Μαζί του ήπιαμε το ερυθρό Ξενόλοο από την Οινοποιία Γαβαλά (χαρμάνι Μαυροτράγανου, Βουδόματου και Αθηριού).
Κλείνοντας, υποκύψαμε στη γοητεία των μελιτινιών, σε μορφή όμως κρέμας με μια υπόνοια μαστίχας, και την άγλυκη συνοδεία της μαρέγκας από τοματοπελτέ. Πόντους στη γλυκύτητα του συνδυασμού πρόσθεσε το Vinsanto από το Κτήμα Σιγάλα.

Η βραδιά έκλεισε όμορφα με συζητήσεις για την ομορφιά της Σαντορίνης και τις δυνατότητες της κουζίνας της. Και του χρόνου!