Στα ρεστοράν της Ευρώπης, το γαστρονομικό προϊόν της εποχής είναι η τρούφα.
Διαβάστε όσα πρέπει να γνωρίζετε για την άσχημη στην εμφάνιση, πλην εξόχως αρωματική και πανάκριβη οικογένεια μανιταριών!    

Η τρούφα είναι μανιτάρι που αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος σε βάθος περίπου 30 εκατοστών και κοντά σε δένδρα όπως ευκάλυπτοι, βελανιδιές, ελιές και πεύκα. Έχει μία σχέση αλληλεξάρτησης με το δένδρο γιατί κολλημένη στις ρίζες το βοηθάει να απορροφά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και σε αντάλλαγμα το δένδρο της παρέχει θρεπτικά συστατικά που δημιουργούνται με την φωτοσύνθεση.

Υπάρχουν διάφορα είδη τρούφας που ποικίλουν σε χρώματα: μαύρο, σκούρο καφέ, γκρι και λευκό, σε ασύμμετρα στρογγυλά σχήματα και μέγεθος από μικρό καρύδι μέχρι ένα πορτοκάλι. Η γεύση και το άρωμά τους είναι έντονα μόνον όταν είναι ώριμες γι' αυτό πρέπει να συλλέγονται πάντα την κατάλληλη εποχή.

Η τρούφα ήταν γνωστή από την αρχαιότητα σε όλο τον κόσμο και μάλιστα τις πρώτες αναφορές τις έχουμε, γύρω στα 1700 - 1600 π.Χ., από τους Σουμέριους, οι οποίοι την μαγείρευαν με διάφορα δημητριακά και όσπρια. Στην αρχαία Ελλάδα η τρούφα ήταν γνωστή με το όνομα ύδνον και πίστευαν ότι δημιουργείται από τις αστραπές που έριχνε ο Δίας.

Σήμερα η γαστρονομική και θρεπτική της αξία την καθιστούν περιζήτητη από τους καλοφαγάδες όλου του κόσμου. Στην τρούφα αποδίδονται επίσης θεραπευτικές δράσεις κατά μυϊκών και αρθριτικών πόνων και κατά των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης καθώς και ισχυρές αφροδισιακές ιδιότητες.

Η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητες που διατίθενται στην αγορά, διατηρούν τις τιμές της τρούφας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, πολύ συχνά πάνω από 1000 € το κιλό.

Την εποχή συγκομιδής της τρούφας διοργανώνονται πανηγύρια και γιορτές σε διάφορα χωριά της Ιταλίας και της Γαλλίας. Τοπικές βιοτεχνίες προσφέρουν προϊόντα από τρούφα όπως λάδι, ξύδι με άρωμα τρούφας, κονσέρβες και πάστα τρούφας. Επίσης πολλά γραφεία προωθούν και τον αγροτουρισμό με πακέτα διακοπών για κυνήγι τρούφας. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν τη δυνατότητα να λάβουν μέρος στο ψάξιμο της τρούφας (γίνεται με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά και γουρούνια!) και να δοκιμάσουν φρέσκιες τρούφες, μαγειρεμένες παραδοσιακά.

Ιδανικά πρέπει να τις γευτούμε όταν είναι πολύ φρέσκιες γιατί μέρα με τη μέρα χάνουν το άρωμα και τη γεύση τους. Τις συντηρούμε τυλιγμένες με απορροφητικό χαρτί ή ύφασμα, ακόμη και σε βαζάκια με ρύζι για να απορροφά την υγρασία.

Η μαύρη τρούφα στην κουζίνα χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, ενώ η λευκή χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά ωμή σε ελάχιστες ποσότητες και ρόλο που μοιάζει με αυτό των μυρωδικών.

Ωμές  μπαίνουν στο τέλος του μαγειρέματος κομμένες σε πολύ λεπτές φέτες ή τριμμένες ψιλά και συνοδεύουν ριζότο, ζυμαρικά, ψητά κρέατα και λαχανικά. Μαγειρεμένες ταιριάζουν πολύ σε σάλτσες με βάση τη κρέμα, το λευκό κρασί και τη σαμπάνια. Η παρουσία ακόμα και ελάχιστης ποσότητας τρούφας είναι αρκετή για να αναβαθμίσει και να εκτοξεύσει γευστικά και το πιο απλό πιάτο.

Tips για το τραπέζι σας
•    Αν αφήσετε τρούφα δίπλα σε αβγά μέσα στο ψυγείο, η μυρωδιά της θα τα διαπεράσει και τα αβγά θα αποκτήσουν χαρακτηριστική γεύση και άρωμα.
•    Βάλτε τρούφα στο δοχείο με το ρύζι για ένα πολύ νόστιμο ριζότο.
•    Απλώστε μερικές φέτες τρούφας κάτω από το δέρμα του κοτόπουλου ή της γαλοπούλας και αφήστε το να μαριναριστεί πριν το μαγειρέψετε.
•    Σε φρεσκοβρασμένες πατάτες, ρίξτε ξύσματα τρούφας, χοντρό αλάτι και ελαιόλαδο.