Καλαθάκι Λήμνου
Ομολογούμε την αδυναμία μας στο λευκότατο και αλμυρό αυτό τυρί, παρεμπιπτόντως, και στο ηλιόλουστο νησί όπου φτιάχνεται. Πρόκειται για μια καθαρόαιμη, τοπική φέτα που στραγγίζει και ωριμάζει σε παραδοσιακά μικρά καλάθια φτιαγμένα από κλαδάκια λυγαριάς, εξ’ ου και το χαρακτηριστικό ανάγλυφο σχήμα της. Με πλούσια και μεστή γεύση, χρωματισμένη από την ιδιαίτερη χλωρίδα της Λήμνου. (ΠΟΠ)
Το μεγάλο φαγοπότι στη Λέσβο
Κάτι παραπάνω θα ήξερε ο Ρωμαίος καλοφαγάς Λούκουλος, ο οποίος έχτισε στο κέντρο της Μυτιλήνης την έπαυλή του, φτιάχνοντας μάλιστα πλάι της κι ένα διβάρι, ένα ιχθυοτροφείο δηλαδή. Σύμφωνα με τους ωκεανολόγους, η θαλάσσια ζώνη γύρω από τη Λέσβο, είναι το ιδανικό περιβάλλον για την αναπαραγωγή κι επιβίωση των σαρδελών. Η Καλλονή με τις σαρδέλες και τα χτένια της, δεν είναι το μοναδικό γαστριμαργικό λούνα παρκ. Στη Σκάλα Πολιχνίτου, το ψαροπάζαρο είναι μια σχεδόν κινηματογραφική εμπειρία.
Το παζάρι της Κομοτηνής
Το ιστορικό παζάρι της Τρίτης είναι έθιμο που κρατάει από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Έμποροι, μικρέμποροι και πλανόδιοι πωλητές από τη Μακεδονία και τη Θράκη ανταγωνίζονται στις τιμές και την μοναδικότητα των προϊόντων: τρόφιμα, ρούχα, αξεσουάρ αυτοκινήτων (μπορεί και αυτοκίνητα), εξωλέμβιες βάρκες, εργαλεία. Το παζάρι της Κομοτηνής έχει σχεδόν μουσειακό χαρακτήρα, κάτι σαν μια σύγχρονη Βαβυλωνία. Περπατώντας στην αγορά ακούς ελληνικά, τουρκικά, πομάκικα και ρομ, κάτι που απλώς επιβεβαιώνει την πλούσια εθνογραφία της.
Δημοτική Αγορά στα Χανιά
Μια από τις ομορφότερες αγορές της Ευρώπης. Το κτίριο (αριστούργημα) άρχισε να κτίζεται το 1911. Θα βρείτε όλα τα παραδοσιακά αρώματα και χρώματα της Κρήτης. Πάνω από 70 μαγαζάκια με τρόφιμα (ο θρίαμβος της κρητικής-μεσογειακής διατροφής), βότανα, μπαχαρικά… Για τους γαστρονομικούς-πολιτιστικούς ταξιδιώτες το ιστορικό αυτό εμπορικό κέντρο αποτελεί έναν παραμυθένιο κόσμο.
Βλάχικη κουζίνα στη Βάλια Κάλντα
Αλπικά λιβάδια, άγρια δροσιά ακόμα και τον Αύγουστο, ρόμπολα, απίθανα δάση με οξιές, κοκκινόπευκα, μαυρόπευκα, λύκοι, ζαρκάδια και αρκούδες. Η ζώνη ανάμεσα στις κορυφές του Λύγκου και του Μαυροβουνίου, όπου βρίσκονται η Βάλια Κάλντα και το Αρκουδόρεμα, χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός της Πίνδου, το 1966. Αξεπέραστο ατού της περιοχής είναι η αριστουργηματική βλάχικη κουζίνα. Ντόπια κρέατα, πρόβειο κεμπάπ, κοντοσούβλι, κοκορέτσι, χοιρινή τηγανιά, λουκάνικα, γίδα βραστή…το μενού είναι ατελείωτο. Να φάτε οπωσδήποτε, λαγκίτες, σαϊρλί και γλυκό ρύζι για επιδόρπιο.
Sweet stories στη Θεσσαλονίκη
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη πλούσια σε γεύσεις και αρώματα. Για να την περπατήσεις θα διασχίζεις ποτάμια σαντιγί και ευωδιαστά σιρόπια, θα σκοντάψεις πάνω σε τραγανά φύλλα σφολιάτας ή βουνά σκούρας σοκολάτας, θα βουτήξεις σε σύννεφα από μαχλέπι και θα αφήσεις τα χνάρια σου πάνω σε ζάχαρη και φρέσκο βούτυρο. Επισκεφτείτε τα Ζαχαροπλαστεία Χατζηφωτίου για τα πιο ανάλαφρα και συνάμα πλούσια πουράκια, (www.hatzifotiou.gr), τον Τερκενλή για το διάσημο τσουρέκι του (www.terkenlis.gr), τον Ελενίδη για τα τρίγωνα με σιροπιαστή, τραγανή σφολιάτα και βελούδινη κρέμα(www.elenidis.com).
Γλυκές συνήθειες στη Ξάνθη
Πόλη αρχόντισσα, τη διαφημίζουν οι ταξιδιώτες που ειδικεύονται στην ανακάλυψη θησαυρών. Η Ξάνθη, μια πόλη, χαρμάνι γεύσεων και ιδεών προτείνει: σεκέρ παρέ και τουλούμπες από τη Νέα Ελλάς, καριόκες και νουγκάδες από τον Παπαρασκευά και τον Νικολαΐδη, χανούμ μπουρέκ, σαραγλί, ντιλμπέρ ντουντάι και άλλα εκρηκτικά σιροπιαστά από το Καζάνι.
Χαράδρα του Βίκου και πίτες στα Ζαγοροχώρια
Για να διασχίσετε τη χαράδρα του Βίκου -όσοι το έχουν κατορθώσει μιλούν για υπερπαραγωγή- θα χρειαστείτε αθλητικά παπούτσια, αντοχή και 5 περίπου ώρες, με αθλητικό βάδισμα. Κάτι η ομορφιά του τοπίου, όμως, κάτι η συγκίνηση, κάτι οι φωτογραφίες… το «βαδίζω αργά» είναι βέβαιο, οπότε υπολογίστε περισσότερο χρόνο. 12 περίπου χιλιόμετρα είναι το μήκος της χαράδρας. Και δεν μπορώ καλύτερη ανταμοιβή από ένα γεύμα στη Κυρά Κικίτσα στο Μονοδένδρι. Στους τοίχους, φωτογραφίες από τη Δρακόλιμνη. Στο πιάτο, η πεντανόστιμη κασιόπιτα της Κικίτσας. (τηλ. 26530 71340)
Το λικέρ των επτά βοτάνων από τη Ρόδο
«Sette Herbe» είναι η ιταλική του ονομασία. Το έφτιαχναν οι Φραγκισκανοί μοναχοί που ζούσαν κάποτε στο μοναστήρι της Κυράς του Φιλέρημου. Κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει μάθει τη συνταγή του, εκτός από ελάχιστους ντόπιους οι οποίοι το παρασκευάζουν ακόμα. Οι υπόλοιποι γνωρίζουμε μόνο τα 4 από τα 7 βότανα: ρίγανη, θυμάρι, αψιθιά και φασκόμηλο. Το ηδύποτο αυτό έχει χωνευτικές ιδιότητες. Θα το βρείτε στο μαγαζάκι, μπροστά στο μοναστήρι.
Τα τσιπουράδικα στον Βόλο
Η ιδεολογία του τσίπουρου στον Βόλο, είναι διάλειμμα, είναι διαλογισμός, είναι μνήμη που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Και είναι για όλους. Παρά τον εκσυγχρονισμό, υπάρχουν ακόμα μυστικές γωνιές στην παραλιακή και στη Νέα Ιωνία, όπου όλες οι «φυλές» της πόλης γίνονται ένα, μ΄ ένα 25αράκι.
Αυγοτάραχο Μεσολογγίου: ο μεζές του καλοφαγά
Η μπάφα, μεγαλώνει κι ομορφαίνει στα αλμυρά νερά της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου. Οι μικροοργανισμοί και τα υγρόφυτα που αναπτύσσονται σ’ αυτό το ξεχωριστό περιβάλλον, της χαρίζουν ενέργεια. Κι αυτή με τη σειρά της, μας χαρίζει το περίφημο αυγοτάραχο Μεσολογγίου. Αφιερώστε μια ολόκληρη μέρα, κουβεντιάζοντας με τους ψαράδες της λιμνοθάλασσας -οι περισσότεροι είναι απλώς παγκόσμιες φυσιογνωμίες και θα σας μυήσουν στα μυστικά της τέχνης τους. Με τσίπουρα, αυγοτάραχο και άλλους ψαρομεζέδες θα νιώσετε πως βρίσκεστε σε κάποιον άλλο πλανήτη, στην μέση της λιμνοθάλασσας.
Τσιτσιμπύρα στο Λίστον της Κέρκυρας
Η Κέρκυρα, όπως τη χαρακτηρίζει ο ποιητής Κωστής Παλαμάς, είναι το σημείο όπου «σμίγει η Ανατολή μ’ ένα φιλί τη Δύση». Θα το αντιληφθείτε πίνοντας δροσιστική τσιτσιμπύρα -ένα αναψυκτικό που το βρίσκει κανείς μόνο εδώ- κάτω από τις καμάρες του Λιστόν, βλέποντας αγώνα κρίκετ ή ρεμβάζοντας και διαβάζοντας παράλληλα την ιστορία της γειτονιάς: το πολυφωτογραφημένο Λιστόν, είναι πιστό αντίγραφο της γαλλικής οδού Ριβολί και μια αμιγώς κερκυραϊκή εικόνα.
Μάντολες και Κομφέτα
Η Κεφαλονιά, ψηλά στο βουνό μοσχοβολά ρίγανη και θρούμπα. Στις πλατείες όμως και ιδίως κοντά στα ζαχαροπλαστεία πλανιέται η μυρωδιά του καβουρντισμένου αμύγδαλου. Εδώ είναι το βασίλειο της μάντολας, του καβουρντισμένου δηλαδή με ζάχαρη, αμύγδαλου που στη συνέχεια βάφεται στο χρώμα του κερασιού. Παραδίπλα στις προθήκες φιγουράρει σίγουρο για την γευστική του ένταση το κομφέτο. Το κεφαλλονίτικο γλυκό κυδώνι-πελτές που κρατά σφιχτά στη μαστιχωτή του αγκαλιά, ολόκληρα αμύγδαλα. Και φυσικά αναζητήστε οπωσδήποτε μία από τις 6-7 ετικέτες της Ρομπόλα, του ονομαστού κρασιού του νησιού.
