της Μαρίας Νέτσικα
Ο Μάρτιος ξεκίνησε στο παγωμένο Παρίσι, οπότε η επίσκεψη στην κάβα Legrand επένδυσε ιδιαίτερα στη θαλπωρή που περιβάλλει, σαν ζεστός μανδύας, το κρασί. Προτιμώ την είσοδο από την ατμοσφαιρική Gallerie Vivienne. Η γοητευτική στοά του 1823, στα δυο βήματα από το Palais Royal, παραμένει ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα σπάνιου γούστου. Φωτεινή και ευχάριστα ζωντανή με καφέ, εστιατόρια, κομψές μπουτίκ είναι ο ιδανικός «προθάλαμος» της κάβας-κομψοτέχνημα. Οι βιτρίνες με τις εμβληματικές magnum φιάλες προετοιμάζουν για τη μεγάλη αίθουσα με την ξύλινη επένδυση που προβάλλει εκατοντάδες ετικέτες, ανάμεσά τους ορισμένες συγκλονιστικές! Μια όαση γαλήνης με θαμπά ξύλα στο δάπεδο, ήπιους φωτισμούς, κι εκείνη την παριζιάνικη ατμόσφαιρα, που μοιάζει χρωματισμένη με τη -σχεδόν ανεπαίσθητη- μελαγχολία του βορρά. (rue de la Banque 1, Paris, tel: +33 142600712, www.caves-legrand.com)
Συνέχεια στο Sauternes και το μυθικό Château d'Yquem. Η ξενάγηση στους ατέλειωτους -φρεσκο- κλαδεμένους αμπελώνες, τους κήπους και τις κάβες ολοκληρώνεται στην αίθουσα γευστικής δοκιμής. Ξεκινάμε με το θαυμάσιο Y 2011. Γεμάτο αρώματα λεμονιού και σπίρτου, είναι το ξηρό κρασί του châteux, στο οποίο συμμετέχουν ισόποσα το Sauvignon Blanc και το Sémillon, σε αντίθεση με το γλυκό, στο οποίο υπερέχει το Sémillon. Δοκιμάσαμε το κρεμώδες, ηδονικό και συγχρόνως τόσο κομψό και classy Châteux d'Yquem 2006. Στρώματα μπαχαρικών και φλούδας πορτοκαλιού αναδύονται διαδοχικά, καθώς η γεύση πλανεύει με βάθος και δύναμη. Απομακρύνομαι από τη… δράση, βουλιάζω στον αναπαυτικό καναπέ με θέα στη θάλασσα των αμπελιών και το απολαμβάνω γουλιά-γουλιά.
Μια εβδομάδα αργότερα, η Ζυρίχη μας υποδέχεται χιονισμένη. Το κρύο είναι τσουχτερό ακόμη και για τους σκληροτράχηλους βορειο-ευρωπαίους. Η χαλαρή κίνηση στους δρόμους γύρω από το ποτάμι, το μεσημέρι, μεταφράζεται σε γεμάτα εστιατόρια και bistrot. Επιλέγουμε το
Neumarkt για τη νοσταλγική αύρα, αλλά κυρίως για την καλή, κλασική ελβετική κουζίνα. Που σημαίνει: fondue τυριών, raclette με το ομώνυμο τυρί, zuri gschnatzlets (λεπτές φέτες μοσχάρι και μανιτάρια κάτω από λεπτή στρώση λευκής σάλτσας) και βεβαίως την υπέροχη rosti, ένα είδος ελβετικής tortilla. Τα συνοδεύσαμε με λεπτεπίλεπτο Chasselas 2009 από τη Sierre, στο καντόνι του Valais.
(http://wirtschaft-neumarkt.ch)
Τέλη Μαρτίου στις Βρυξέλλες. Οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να δοκιμάζουν τις αντοχές μας καθώς η αναμονή για ένα τραπέζι στο Il Pasticcio ξεπερνά τα 15 λεπτά. Οι λάτρεις των ιταλικών εστιατορίων θα βρουν εδώ ότι ζητούν: ζωντανή ατμόσφαιρα και σβέλτο χαμογελαστό προσωπικό, απλή μαγειρική με πρώτης ποιότητας υλικά, πεντανόστιμα antipasti, γευστικότατα ζυμαρικά και καλή λίστα ερυθρών κρασιών. Saluti! (Rue Marie de Bourgogne 3, Brussels)
