Ξέρετε τι σημαίνει…

Amuse Bouche: τα μικρά μεζεδάκια που μας προσφέρονται στην αρχή του γεύματος στα καλά εστιατόρια. Μια μπουκίτσα, ίσα-ίσα για να διασκεδάσει ο ουρανίσκος μας.

Bagna Cauda: σημαίνει ζεστό μπάνιο και είναι μία ιταλική σάλτσα, διάσημη στον βορρά της χώρας, που έχει μέσα της αντσούγιες, λάδι, σκόρδο, κρέμα, βούτυρο και ξύδι. Ανακατεύεται με λαχανικά και συνοδεύει διάφορα κρέατα σχάρας αλλά και θαλασσινά.

Belle Hélène: παγωτό βανίλια, αχλάδι ποσέ και σάλτσα σοκολάτας. Ωραιότατο γλύκισμα που χρωστά το όνομά του στην ομώνυμη όπερα του Όφενμπαχ.

Carpaccio: λεπτοκομμένες φέτες από μοσχαρίσιο φιλέτο, περιτριγυρισμένες από ελαιόλαδο, λεμόνι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. 

Chutnay: καυτερή σάλτσα, γλυκόξινη από φρούτα ή λαχανικά, ιδανική ως συνοδός ψητών κρεάτων ή πουλερικών.

Dumpling: ορεκτικά της κινέζικης κουζίνας. Φίνα ζύμη με διάφορες γεμίσεις, τηγανητή ή στον ατμό.

Fettuccini Alfredo: συνταγή για το μαγείρεμα των ζυμαρικών fettuccini που πήρε το όνομα του δημιουργού της. Τα βασικά υλικά της είναι: βούτυρο, ελβετική γραβιέρα και κρέμα γάλακτος.

Gazpacho: Μην μπερδεύεστε με το ιταλικό Carpaccio. Εδώ έχουμε μία παγωμένη Ανδαλουσιάνικη σούπα με βάση τη ντομάτα. Περιέχει ακόμη αγγούρι, ξύδι και σκορδάκι. 

Jamon Serrano: Εξαιρετικό ισπανικό ζαμπόν, ωρίμανσης.

Marinière: Διάσημη συνταγή της νότιας Γαλλίας για το μαγείρεμα μυδιών μαζί με κρεμμύδια, λευκό κρασί, αρωματικά, μαϊντανό και ελάχιστη κρέμα γάλακτος.

Napoléon: έτσι ονομάζεται ένα πιάτο όταν τα υλικά του τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο.

Sorbet:  κάτι σαν παγωτό, άλλά όχι ακριβώς γιατί δεν περιέχει γάλα παρά μόνο χυμούς φρούτων και ζάχαρη. Σε μεγάλα γεύματα το χρησιμοποιούμε ως σηματοδότη στην αλλαγή γεύσεων, ανάμεσα από δύο κυρίως πιάτα.

Τρούφα: μεγαλειώδες και πανάκριβο, υπόγειο μανιτάρι. Υπάρχουν οι λευκές της Alba και οι μαύρες της Βουργουνδίας.