της Μαρίας Νέτσικα

Ψάχνοντας κάποιες παλιές σημειώσεις γευστικών δοκιμών θυμήθηκα μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εμπειρία, πριν από 11 χρόνια, στο Κτήμα Γεροβασιλείου στην Επανομή. Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου άνοιξε την κάβα με τα κρασιά που συλλέγει, από τότε ακόμη που σπούδαζε στο Bordeaux, αγαπημένος μαθητής του γκουρού της οινολογίας, αείμνηστου καθηγητού Emil Peynaud. Και, πάντα ευγενέστατος, θέλησε να μοιραστεί αυτή την εμπειρία με τα μέλη της Ένωσης Ελλήνων Δημοσιογράφων Αμπέλου και Οίνου. Σας την μεταφέρω.

Νοέμβριος του 2001. Κυριακή πρωί, με τον ήλιο να αμβλύνει σιγά-σιγά τη θύμηση του τρελού Βαρδάρη που λυσσομανούσε έξω, λάβαμε θέσεις στην εξαιρετικά καλαίσθητη αίθουσα γευστικών δοκιμών του οινοποιείου. Οι ετικέτες που δοκιμάσαμε -16 συνολικά- ήταν μνημειώδεις. Η ηλικία του «νεότερου» κρασιού ξεπερνούσε τα 25 έτη, ενώ το γηραιότερο έφτασε αισίως τα 70! Ορισμένα, είχαν καταβληθεί από τα χρόνια. Ήταν εμφανώς κουρασμένα. Υπήρξαν όμως και τα διαμάντια. Κυρίως premier grand cru του Bordeaux που επιβεβαίωσαν τη φήμη τους.

Πρώτα απ' όλα ένα Château Haut-Brion του 1950. Σας υπενθυμίζω πως το διάσημο châteaux βρίσκεται στα νότια του Bordeaux, στην αριστερή όχθη του Gironde, στη ζώνη των Graves. Το κρασί, με το που σερβιρίστηκε στα ποτήρια μας, ξεχώρισε με το σκούρο καφετί του χρώμα. Η μύτη στην αρχή ήταν όμορφα γήινη. Όσο περνούσε η ώρα άνοιγε, εξελισσόταν μέσα από αρώματα γαρύφαλλου και φύλλων δάφνης. Και στο στόμα, υπήρξε η αποκάλυψη. Στιβαρό, καλοφτιαγμένο, με εκπληκτική σύνθεση. Παιχνιδιάρικο, ζωντανό και, παρά την ηλικία του, με φρούτο στην επίγευση.

Επόμενη προτίμηση το Château Lafite Rothschild του 1959 από τους διάσημους αμπελώνες του Pauillac. Αυτό το κρασί με το πυκνό, σκούρο καφέ χρώμα και τα μελένια αρώματα με σκλάβωσε. Απόλαυσα απολύτως τις αρωματικές αποχρώσεις του καφέ, της σοκολάτας, των σύκων. Τρομερά νόστιμο. Πλούσιο, μαλακό, διατηρούσε ακόμη τις τανίνες του και τελείωνε με αρωματική εντύπωση παλαιωμένου βαλσάμικου.

Στη γευστική μου αξιολόγηση, σειρά έχει ένα deuxième grand cru του Bordeaux. Κρασί από μια διάσημη ζώνη του Haut Medoc, το Saint-Julien. Δοκιμάσαμε ένα Château Gruaud-Larose του 1949 με ωραιότατο λαμπερό χρώμα, μύτη μελιού και γλυκόριζας, κομψό στόμα και αρώματα καφέ στο τελείωμα. 

Θα ολοκληρώσω αυτή τη σελίδα μοναδικών γευστικών αναμνήσεων, περιγράφοντας το κρασί που έκλεισε τη δοκιμή μας. Ένα χρυσαφένιο, απίστευτα πλούσιο και βελούδινο Château d'Yquem του 1965. Η δόξα των Sauternes μάς εμφανίστηκε με μύτη που μοσχοβολούσε λεμόνι, lime, ιώδιο και σαφράν.